.
1953/1954 Ders yılı İstanbul Ortaköyde Kabataş sonuna doğru okulu bıraktım. Malkara’ya geldim.
Babamın yanında çalışırken İstanbul Eminönü İpçiler caddesinde Güzel Trakya Umumi Nakliyat ambarımız vardı. Ozamanlar Volvo Vabis-Leylant üç tane kamyonumuz, her kamyon 6 sefer yapıyor. Malkara-Keşan-İpsala –Uzun Köprü’den çeltik zahire İstanbula taşıyoruz, çok kesif ve yoğun bir çalışma içersindeyiz.Bu sıralarda akrabamız Yılmaz Çebi Arklı (Trabzon) dan geldi. Bizim kamyon Leylant’ta sförlük yapmaya başladı. Keşandan yüklediği zahireyi İstanbul’a taşıyor. Bu sırada Muratlı’da kahvede 2-3 saat şöförler uyukluyor. Uuyanınca İstanbul’a devvam ediyor. Aynı şeklide İstanbul’dan yüklediği Anbar yükünü Malkara, Keşan’a gelirken gene Muratlı’da aynı kahvede gece uyurlar. Sabaha karşı Malkara’ya devam ederlerdi.
Bu şekilde 3 kamyon haftada 18 sefer aksatmadan yapılırdı. Çok yoğun bir iş hacmi vardı.
Aradan yıllar geçti ben 1986 senesinde Araklı (Tarabzon) na gittim. Yılmaz Çebi Belediye Reisi idi. Beni yemeğe aldı. Ogece bir şişe rakı içti. Tuvalete gitmişti garson geldiğinde Yılmaz rakıyı bitirdi dedim. Garson her gece bir şişe içer dedi.
Çanakkale ye döndüm çok kısa bir süre sonra 57 yaşında vefat etti. Bu kadar sağlam yıpılı bir kişinin Malkara’da her gece kamyonla yolda gece gündüz yıllarca çalıştı.
Demek bir kişi kendisine iyi bakmazsa ömrü kısa oluyor. Allah mekanını cennet kılsın.
