Eksildikçe Birer Birer, Dünyanın Da Bir Anlamı Kalmıyor... Yine Öyle Oldu Bir Kez Daha.. Bir Daha Eksildik... Sayın Hocamın Da Dediği Gibi; 'Bir Devir Kapandı?!...'
Adını dile getirince, tanıyacağımız bir üstat.. Nizamettin Akansel...
Bir Ulu Çınar.. Tam bir Cumhuriyet çocuğu.. Cumhuriyet, 1 yaşında iken henüz, dünyaya gelen bir Türk soyu..
Ondan gelen acı haberi, öğrencisi paylaştı dün..
"BİR DEVİR KAPANDI?!..." diye atılan çığlığın adı oldu bu kez bir öğreten, Rahmetli Nizamettin Akansel..
Gazetemizin yazarı, Hayrettin Parlakyıldız hocam Kıbrıs' tan kaleme aldı duygularını..
"1924 doğumlu 98 yaşındaki NİZAMETTİN AKANSEL Çanakkale’de bu gün VEFAT etti !.." dedi önce, sonra ekledi;
"57 YIL önce, Yozgat Kız İlköğretmen Okulu’ndan HOCAM,
1982’de ÇANAKKALE Eğitim Enstitü’sünde MESAİ arkadaşım ve OKUL MÜDÜRÜM;
Ben SAYGIDA, hocam SEVGİDE kusur etmeyen, Çanakkale’de 41 yıllık AİLE dostum..." dide.. Altını önemle çizdiği başka ifadeleri de oldu Hayrettin hocamın..
“Baki kalan bu kubbede HOŞ bir SADA imiş...” der iken, üzerine basa basa konuştu kaleme aldığı satırlar içinde geçen harfler san ki..
"Hocam o SADAYI bırakanlardandı !.. YAVRULARIM diyen sesiyle :))
Dualarımızla uğurlamış olalım...
Başsağlığı ile sabır sevenlerine-öğrencilerine ve Akansel ailesine !.."
İnsan, öleceğini bile bile yaşayan bir can..
İnsan, can ve cananı bilen, bildiği gibi de o canhlara hep hürmet eden bir can...
Allah, ardından iyi anılan kullarından eylesin hepimizi.. Nurlarda yat, Akansel hocam..
Gün geçmiyor ki, bir tanıdığa veda etmeyelim.. Hemen hergün bir acı haber işitiyor kulaklarımız..
Ekim' de olurdu halbu ki yaprak dökümü !..
Eylül için, üstelik de herkes için; güzel temenniler besledim günlerdir.. Eylül de de olurmuş, ardında tarifsiz acılar bırakan o yaprak dökümü..
Bir öğretmen olunca sonsuzluğa giden, ne gariptir ki içim ayrı bir acıyor.. Ne öğrettikleri unutulur öğretmenin, ne de o huzur veren 'sesi'
Bu yıl içinde, bir de Hüsnü öğretmeni yitirdik hatırladınız mı..
Hüsna Şen öğretmenim olmadan, iki bayram kutladım, bir de 24 Kasım!...
Öğretmenlerimizi kaybedince değil, her gün hatırlayalım..
Arayıp soralım ara ara hatırlarını..
Üzerimizde, ne yaparsak yapalım, hakları asla ödenemez emekleri olduğunu, ne olursunuz unutmayalım..
Bir öğretmen göçtü müydü şu fani dünyadan, bilelim ki bir öğretenin, binlercemize öğretmek için aklında tuttukların dan da mahrum oluyoruz.
Ebediyete göçen tüm öğretmenlerimize, rabbimden gani gani Rahmet diliyorum.. Mekanları her daim cennet olsun..
