İnsanımız, değişimden söz etmiş, sıralamış da üstelik, örnekler vermiş.. Okuyunca, bayıldım.. Ne güzel saptamalar bunlar.
Ne güzel söz etmiş eskiden, değişmesek, bu gün de böyle olurduk ya neyse..
Gerçi, teknolojinin pek musallat olamdığı bazı köylerimizde, halen sürenler var..
Sesleniş; dil, örf adet vesaire..İnsanlık kısacası.. Sürüyor tüm hızıyla, orada, bir köy var ya, azıcık uzakta.. İşte tam da orada..
Değişenler dedim de bahsetmedim yazılanlardan..
Mesela şu anlatımla altı çizilen ayrıntı:
"Komşu Komşuya Seslenirken Dâhi Zikrederdik Biz...
'Hu Hu' diye seslenirdik..."
Sahiden de öyle idi yahu.. Hatırladınız mı?..
Mesela, sosyal medya yazışmaşı, veyahut whatsApp harici pek kullanmadığmız bir ifademiz vardı birde; “Eyvallah” dilimizin pelesengi idi.. Şimdi, sadece yazar iken kullanıyoruz bu sözü.. Uzatmamak için belki de her konuyu..
Hatırlayalım; “Hay Hay” Efendim! diye kâbul ederdik teklifleri.. Edenleri de keyifli ilerdik, yan mı..
Sadece dönem filmlerinde izliyor olsak da artık; “Allah, Allah, Allah, Allah ” diyerek şehâdete koşardık Tuna boylarında..
Hu bu arada, bu da çok önemli bir hatırlama..
Sizde hatırlayacaksınız şikmdi, ben anlatınca..
“Allah Allah”, “Sübhanallah”, “Allahû ekber “ idi hayretlerimiz eskiden..
Yani azizim; şimdilerdeki gibi “Vaaaauuv” diye ya da “ohaa” diye manasız çığlıklar atmazdık bizler , öyle değil mi!..
