DÜŞÜNÜRLER’ den gelince sözler, hadi gel de kapılma anlam yüklü ifadelerin oluşturduğu şu girdaba.

Sözler kafi gelse de, verilmek istenilen mesajı özetle anlatmaya, üzerine konuşulacak söz de, bence  fazlasıyla..

Nasıl şapka çıkarılmaz ki şimdi; “Bu kirlenmiş dünyayı yaşanılır kılan nedir bilir misin?

‘İncinsen de incitme.” diyen Hacı Bektaş Veli’ ye.. 

Ya da, Yunus’ un şu sözünü mü vurgulamalı şimdi….

“Yaradılanı sev, Yaradandan ötürü.”

Fani dünya ne de olsa, gelip gidiyoruz işte. Ardında iz bırakmak ise tüm mesele, İz bırakanlara selam olsun binlerce..

“Dili, dini, rengi ne olursa olsun iyiler iyidir.” diyen Hacı Bektaş Veli, daha ne demeliydi ki, öyle değil mi?

“Ne mutlu eğri zamanda doğru yerde durabilene.” Vurgusu Pir Sultan Abdal'ı, gel de anma  şimdi bir kez daha..

Biz söz daha var ki, anlamı ne de nice!!!

“Beni hor görme gardaşım, sen altınsın da ben tunç muyum?” diye sorgulayan Veysel'i, nasıl olur da alkışlamayız şimdi?

Ezber ettik, büyük usta Neşet Ertaş’ ın şu güzelim sözünü..

Öylesine derin anlamı var ki aslında o sözün, tekrar edelim o vakit bir kez daha;

“Kötü insanların türküleri yoktur.”

Hele hele; “Bütün aşklardan yücedir, insanın insanı sevmesi.” diyen, Mahsuni'nin bu vurgusuna nasıl olur da şapka çıkarılmaz şimdi.

Nazım mı? Elbet, ondan da bahsedeceğim şimdi..

Ve aklıma ilk gelen oldu, şu dediği Nazım’ ın;

“Sana düşman Bana düşman, Düşünen insana düşman,

Vatan ki; Bu insanların evidir, sevgilim

Onlar vatana düşman.”

Kimi zaman Düşünürlerimiz, kimi zaman Düşünürler gibi mısraları ile eden şairlerimiz.

Mesela mı? Mesela, Ahmed Arif..

Ne yüce bir anlatım aslında, tek cümlede özetlediği;

“Çiçek gibi insanların kalbini kırdınız, bahçeleriniz bahar görmesin.”

Bu sizce bir tür ilenme midir? Bence değil…Arif işte, Arif olan anlasın diye etmiş bence bu sözünü..

Yanmadık yer kalmadı günlerdir.

Yanan anlarda, can verdi, tonla börtü böcek.

Hiç düşündük mü bu arada, kül olan ormanlar ile birlikte, son bulan hayatları?

Ne kadar alakalı bilemeyeceğim de, bir de şu söz geldi şu an aklıma, Yaşar Kemal’ den..

“Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa, şimdi en güzel şiir Barıştır.”

İnsan eliyle çıkmış onca yangın var ki bilinen, haliyle şöyle sormak geldi şimdi içimden;

“Birilerinin, Ormanlara doğaya olan bu nefreti ne vakit sonlanacak?”

Aklıma geldi şimdi, bu soruyu, yıllar evvel ben gibi soran isim Yaşar Kemal’ di.

Özetle diyeceğim şu azizim; “Yani bu kadim topraklarda kin ve nefret yeşermez.

Her şeye rağmen sevgi yeşerecektir... “

Ormanlarımıza kinlenmiş, birilerine inat, Milletim sahip çıkar ağacına, kuşuna, börtü, böceğine evellallah..

Özdemir Asafın dediği de gelmedi değil şu an aklıma;

“Acaba çok yağsa yağmur temizlenir mi bu kirli Dünya?...”