Bazı Şarkı sözleri var ki, ne de güzel özetiyor bu günleri. San ki, durum tam da bu…
Umurumuzda bile olmayanlar, o kadar çoğaldı kı?...
Merhametsiz hale dönüşenlerimiz, etrafında olup biteni komik bulanlarımız. Hangisini saysak ki?
Savaş alanına dönmüş sözü yetersiz kayacak manzaralar karşısında, cep telefonu ile o anları ölümsüzleştirenler olduk. Yalan mı?
‘Z’ kuşağı diyerek, yeni nesli suçlayanlarımız belki de haklı olabilirler. Peki ya bizler?.. Önceki kuşaklar? Yok mu sahi bizde hiç bir suç?
Eleştirilerimizi, gücümüzün yettiğine yapar hale geldik, çözüm arayışına hiç girmedik… Yalan mı?
Bir ülke yanıyor adeta, şehirleri bombalanıyor, güvenli sanılan kamplara sığınmış, üstelik aralarındakilerin çoğu çocuk, yanarak can veriyor. Ya bizler?
Bu durumun, nedenlerini konuşup, yorumluyoruz, Hem de öyle bilgiç ifadeler ediyoruz ki, bu anlarda dünyayı kurtarıyoruz, bir uzman edasıyla..
Kimimiz küfür ediyor, kimimiz bilindik suçlulardan söz edip, “Zaten işleri bu!…” diyerek, en önemli konuları geçiştiriyor, sıradanlaştırıyoruz. Sulandırdıkça, sulandırıyoruz meseleleri. Ve en vahimi hafife alıyoruz her şeyi..
‘Z’ kuşağını neredeyse suçlu çıkaracağız. “Hiçbir şey umularında değil, ellerinde telefon, üstelik çok acımasızlar1..” ifadelerini, öyle çok kullanır olduk ki biz yetişkinler, peki bu durumda hiç mi bizlerin suçu yok?
Bizim zamanımızda, öyle değildi diye giriyoruz hep söze..
Biz de, bu kadar imkan yoktu diye de vurguluyoruz her seferinde.
Peki, bunun suçlusu da ‘Z’ kuşağı mı sahi?
Gençlere, gelecek nesle bizlerin güvendiğini hissettirmeden, nasıl olacak yeni nesilden istemlerimiz?
Öyle sözler eder olduk ki, “Biz geldik, geçtik, sizin için gelecekte hep zor günler var.” diye, nasıl da bir umutsuzluk aşılıyoruz çocuklarımıza..
Gün dediğin geliyor. Üstelik, öyle. Ya da böyle geçiyor bir şekilde o gelen gün.
Yarınlar için umutlarımız vardı, birçoğumuz hedeflerine ulaştı. Peki ya, yeni nesil?
Umutları ne durumda, varmı geleceği dair umutları, sorguluyor muyuz hiç?..
“Ben, öyle gördüm, anamdan, babamdan’ deyip, eleştirildiğimizde sıyrılıveriyoruz..
Günümüz yaşanılanlarına ilişkin, suçlular ilan eder iken, kendimizi hiç ama hiç sorumlu hissetmiyoruz, yalan mı?
Sosyal medyada, bir klip dolaşıyor.
Tren’ de yolculuk eden gencin elinde cep telefonu.
Trenin camından bakıldığında, bir şehrin alev alev yanışı var güya görüntüde.
Yani, lafı “‘Z’ kuşağının hali…” demeye getirmiş birileri.
Bu gençler, hepimizin genci. Onlar geleceğimiz.
Zırt pırt, her fırsatta, gençliği suçlu gibi göstermek, yeni adetimiz mi oldu Allah aşkına!?!..
Teknolojiyi kullanmayan kaldı mı? Her birimiz, cep telefonsuz edemiyor. Yemek masasında dahi, elimizde telefon..
Neden, suçlu olarak hep gençliği ilan eder olduk, var mı buna bir yanıtı olan?
Lef aramızda, bu soruya, bir yetişkinler yahıt bulmadıktan sonra, çözüm de beklemeyelim diye düşünüyorum.
Kalın sağlıcakla.. Her fırsatta, ‘Z’ kuşağını suçlamayı bırakalım artık..
Bu kuşak, suçlanmaktan patlama noktasına gelmiş durumda,..
